Celem tego badania było zbadanie występowania sygnałów uspokajających, takich jak „odwracanie wzroku” oraz „oblizywanie się”, okazywanych przez zdrowe psy wobec obcych osób w ustandaryzowanym teście behawioralnym. W badaniu wzięło udział 116 psów w wieku co najmniej 13 miesięcy, różnych ras. Psy były prowadzone przez swoich właścicieli przez różne etapy testu, który obejmował różnorodne sytuacje testowe. Osoby przeprowadzające test były wcześniej nieznane psom i zachowywały się w sposób neutralny, przyjazny lub zagrażający — w zależności od kontekstu. Taki układ pozwolił na zbadanie komunikacji międzygatunkowej, ze szczególnym uwzględnieniem wybranych sygnałów uspokajających w różnych sytuacjach.
Zachowania ekspresyjne psów oceniano na podstawie nagrań wideo. Stwierdzono, że zarówno oblizywanie się, jak i odwracanie wzroku mogą pełnić funkcję sygnałów uspokajających w komunikacji między psem a człowiekiem. Psy kierowały te sygnały częściej wobec osób przeprowadzających test w sytuacjach ocenianych jako zagrażające lub konfliktowe. Jednak wyniki pokazują również, że w obliczu poważnego zagrożenia psy wykazywały istotnie mniej sygnałów uspokajających niż w mniej stresujących sytuacjach. Możliwym wyjaśnieniem może być to, że w przypadku poważnego zagrożenia sygnały te przestają być skuteczne, a psy wybierają inne strategie, takie jak wyraźne zachowania uległe lub ucieczka.
Dodatkowo stwierdzono, że oblizywanie się było częstym elementem zachowań powitalnych psów wobec ludzi. Ten sygnał pojawiał się istotnie częściej podczas aktywnej uległości (czyli przyjaznego podejścia z wyraźnymi sygnałami uległości) niż podczas podejść o charakterze pozytywnym społecznie (bez sygnałów uległości). Z tego względu oblizywanie się może pełnić tę samą rolę co w komunikacji wewnątrzgatunkowej — jako sygnał uspokajający, pojawiający się przy zmniejszonym dystansie i wysyłany z wyprzedzeniem w celu wyrażenia pokojowych zamiarów.
